Kim jest psycholog szkolny?
Psycholog to osoba, która ukończyła studia magisterskie na kierunku psychologia oraz uzyskała tytuł magistra psychologii. Nie można zostać psychologiem kończąc studia podyplomowe lub kursy.
Psycholog może zajmować się diagnozą psychologiczną, poradnictwem, psychoedukacją, badaniami nad różnymi zjawiskami - np. przemocą rówieśniczą, interwencją kryzysową, treningiem twórczości, wspieraniem w rozwoju. 
Psycholog zna mechanizmy ludzkich zachowań, potrafi korzystać z informacji z różnych źródeł i łączyć je, by zaplanować oddziaływania psychologiczne wspierające daną osobę. 

Po co potrzebny jest w szkole psycholog?
Psycholog zajmuje się w szkole diagnozą potrzeb i możliwości uczniów, wspieraniem grona pedagogicznego oraz rodziców. 
Pomagam uczniom realizować ich cele: radzić sobie ze stresem, ze złością, z lękiem; pomagam nauczyć się organizowania czasu tak, by mogli pogodzić swoje pasje z obowiązkami; uczę rozwiązywania konfliktów, komunikowania swoich potrzeb w relacji z drugim człowiekiem, nawiązywania i utrzymywania przyjaźni; daję bezpieczną przystań – można ze mną porozmawiać o wszystkim i nikomu nie wygadam (poza pewnymi wyjątkami, ale to się rzadko zdarza).
Współpracuję z rodzicami – wspólnie poszukujemy rozwiązań, możliwych ścieżek diagnozy czynników leżących u podstaw trudności doświadczanych przez dziecko; sposobów na wspieranie uczniów w rozwoju; pomagam komunikować się z dzieckiem i z nauczycielami, wspieram w rozwoju kompetencji wychowawczych.

Jakimi trudnościami uczniów zajmuje się psycholog w szkole?
Trudności emocjonalne – lęk, depresja, myśli samobójcze, napady złości, stres (np. związany z wystąpieniami publicznymi, stres egzaminacyjny), trudności z samoregulacją.
Trudności społeczne – zachowania nieadekwatne do wieku czy okoliczności, zachowania agresywne lub inne zachowania trudne (np. autodestrukcyjne); trudności w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami tej samej/przeciwnej płci, z utrzymywaniem zadowalających relacji z kolegami i koleżankami.
Trudności motywacyjne – określanie celów, sposobów realizacji, uczenie odraczania gratyfikacji by realizować swoje marzenia.
Trudności szkolne – określenie czynników (związanych z uczniem, ze sposobem nauczania lub uczenia się, środowiskowych czy kulturowych) które nie pozwalają na osiąganie sukcesów w szkole. 
Uzależnienia behawioralne i od substancji chemicznych – profilaktyka, pomoc w poszukiwaniu profesjonalnej pomocy.
Trudności związane z sytuacją społeczno-ekonomiczną lub  traumatyczną, np.: wspieranie uczniów w sytuacjach dla nich trudnych – jak rozwód rodziców, doświadczanie przemocy lub bycie jej świadkiem, w sytuacji choroby, doświadczania straty i przeżywania żałoby.
Psycholog szkolny zajmuje się również wsparciem w sytuacjach kryzysowych, pomaga w prewencji i w zmianie relacji w szkole jeśli pojawia się/eskaluje przemoc rówieśnicza. (W każdej szkole jest przemoc. Chodzi o to, by klimat w szkole jak najmniej wspierał agresorów).

W jaki sposób psycholog wspiera nauczycieli?
Wspieram nauczycieli – w zrozumieniu co jest napisane w opinii/orzeczeniu; w zrozumieniu postępowania dziecka i w zmianie tego zachowania na lepsze, w pisaniu informacji o dziecku na potrzeby różnych instytucji, trudnych rozmowach, ustalaniu planów naprawczych, ewaluacji udzielanej uczniom pomocy.
Tworzę materiały dla nauczycieli (np.: jak dbać o siebie będąc nauczycielem, jak motywować uczniów, jak rozmawiać z rodzicem, jak mówić do ucznia żeby wykonywał polecenia itp; co oznaczają zapisy w orzeczeniach/opiniach itp.). Pomagam też tworzyć szkolne procedury związane z sytuacjami kryzysowymi czy udzielaniem pomocy PP.

Jak psycholog szkolny wspiera rodziców?
Współpracuję z rodzicami – wspólnie poszukujemy rozwiązań, możliwych ścieżek diagnozy czynników leżących u podstaw trudności doświadczanych przez dziecko; sposobów na wspieranie uczniów w rozwoju; pomagam komunikować się z dzieckiem i z nauczycielami, wspieram w rozwoju kompetencji wychowawczych.
Wspierając wszystkie grupy w szkole najczęściej zajmuję się albo psychoedukacją albo dawaniem empatii zainteresowanym stronom. O wiele łatwiej jest rozmawiać o rozwiązaniach, jeśli druga strona czuję się zrozumiana. Nie chodzi o to, żeby przyjąć punkt widzenia drugiej osoby, chodzi raczej o to, żeby z ciekawością odkryć, jakie potrzeby stoją za jej strategiami, przekonaniami czy oczekiwaniami. Nie jest to łatwe, uczę się tego w każdym kontakcie z drugim człowiekiem.